Θα σας συντροφέψουμε σήμερα με πιο στοχαστική διάθεση και θα αφήσουμε το πνεύμα να πλανηθεί (πιθανόν) πάνω στην αμμουδιά ή στο τραπεζάκι της καφετέριας, της ταβέρνας, του καφενείου. Με την ομάδα του Documento είπαμε να μη βομβαρδίσουμε με τα (κακά είναι, δύσκολα βρίσκουμε καλά νέα πια) νεότερα στον τόπο μας και στα διπλανά χωριά του πλανήτη Γη. Θα σταθούμε λίγο στα όσα συμβαίνουν στις ΗΠΑ. Θα είναι το εισαγωγικό μας σχόλιο στην παραγωγή που έχουμε ετοιμάσει με τις ψηφιακές εκδόσεις. Τελευταίο μας «παιδί» οι φυλετικές εξεγέρσεις στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Η δύσκολη εποχή που ενέσκηψε με την ασύλληπτα ταχεία εξάπλωση του νέου κορονοϊού μάς έκλεισε στο σπίτι, αλλά –φρονούμε– δεν μας έκλεισε το μυαλό. Εσείς το γνωρίζετε καλύτερα. Και όχι μόνο δεν μας στέρησε τη φαντασία, αλλά πυροδότησε τη δημιουργία μας. Πολλά σχέδια κάναμε με πολύωρες τηλεδιασκέψεις. Το πρώτο που υλοποιήθηκε άμεσα ήταν οι ψηφιακές εκδόσεις. Το δημιουργικό της εφημερίδας δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια αλλά κατάφερε να παντρέψει σε ένα αρχείο το κείμενο, την εικόνα, την κινούμενη εικόνα, τον ήχο, την ομιλία, τέρποντας την όραση και την ακοή του αναγνώστη. Πλέον δεν είστε απλοί αναγνώστες αλλά και θεατές, όπως και ακροατές.
Έχουμε σχέδια, έχουμε ιδέες και σιγά σιγά θα τα δείτε να γίνονται πράξεις. Η κοινότητά μας μεγαλώνει και σπάει τα δεσμά που προσπαθούν να μας επιβάλλουν. Σας γνωρίζουμε και μας γνωρίζετε. Έχουμε πρόσωπο, έχουμε άποψη, έχουμε κάνει πολλή δουλειά. Δεν είμαστε ούτε εξωγήινοι ούτε τεμπέληδες ούτε βαλτοί ούτε χειραγωγούμενοι. Διαφωνούμε και συμφωνούμε, μεταξύ μας και μαζί με σας. Είμαστε ζωντανός οργανισμός και δεν είμαστε μόνοι μας. Σύντομα θα μας δοθεί η ευκαιρία να τα πούμε από κοντά. Δεν είναι εύκολο αυτό που σχεδιάζουμε και θέλει χρόνο. Ήδη γίνεται δουλειά και δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο χρόνο μας παίρνει ώστε να δείτε ένα αποτέλεσμα αντάξιο των αναγνωστών μας, των φίλων, θα λέγαμε, καθώς ως φίλους σας βλέπουμε και δεν θέλουμε να σας απογοητεύσουμε.
Η δήμαρχος που έβαλε τα γυαλιά στον Τραμπ
Από την κατάσταση στις ΗΠΑ κρατάμε τη στάση της δημάρχου της Ουάσιγκτον. της Αφροαμερικανής Μιούριελ Μπόουζερ, που έκανε τον Αμερικανό πρόεδρο έξαλλο. Ονομάτισε τμήμα του 16ου δρόμου που οδηγεί στον Λευκό Οίκο σε Black Lives Matter και έδωσε το ίδιο όνομα (μετονόμασε και τις δύο φορές, για να είμαστε ακριβείς) σε πλατεία μπροστά στην προεδρική κατοικία. Μάλιστα το έγραψε όχι μόνο στις πινακίδες αλλά και με τεράστια κίτρινα γράμματα πάνω στο οδόστρωμα
Εξεμάνη ο Τραμπ στο twitter (το αγαπημένο του μέσο για την άσκηση πολιτικής και επικοινωνίας). Αφού τη χαρακτήρισε «ανίκανη», την απείλησε όταν θα έρθει ο καιρός που θα χρειαστεί τη βοήθεια της ομοσπονδιακής κυβέρνησης επειδή λόγω κακοδιαχείρισης έχει ρίξει έξω τον δήμο.
Αυτό που κάνει ο Τραμπ, προσφιλές στην περιοχή των μπίζνες, είναι να οριοθετεί φίλους και εχθρούς που βοηθούν ή εμποδίζουν την κερδοφορία του. Αν αντικαταστήσουμε το κέρδος με τις ψήφους, θα δούμε ότι ο Αμερικανός πρόεδρος παραμένει και πολιτεύεται ως μπίζνεσμαν και ως ως παίκτης ριάλιτι. Είναι τραγικό ύστερα από τρεις και πλέον αιώνες κοινοβουλευτισμού να κυριαρχεί μια φιγούρα «άνακτος», αυτοκράτορα, που δεν επιδεικνύει διάθεση συνεννόησης με την κοινωνία αλλά αντίθετα ως πολιτεία να επιχειρεί να ανοίξει κι άλλα ρήγματα, να πολώνει αντί να συμφιλιώνει. Μες στην πανδημία με την ανεργία να έχει χτυπήσει κόκκινο (40 εκατ. οι άνεργοι) ένας αστυνομικός σκότωσε αργά και βασανιστικά έναν Αφροαμερικανό, παίρνοντας τον ρόλο του «δικαστή». Το ίδιο έκαναν παλιότερα κι άλλοι (όπως και στην Ευρώπη, και στην Ελλάδα, αλλά ας μείνουμε στην αμερικανική κοινωνία, αν και οι ένστολοι πραιτωριανοί είναι παντού σχεδόν ίδιοι και το κράτος τους αντιμετωπίζει με την ίδια στοργή). Κάτω από αυτές τι συνθήκες δεν τον απέπεμψαν, ούτε καν του άσκησαν δίωξη αρχικά. Μετά το έπραξαν για εξ αμελείας φόνο, αλλά η κατακραυγή φούντωνε και άλλαξε η δίωξη σε εκ προ μελέτης φόνο.
Την ίδια στιγμή ο άτεγκτος Τραμπ (όπως η «σκληρή» περσόνα της Σοφίας Νικολάου που έχει στα χέρια της αντεγκληματική πολιτική στην Ελλάδα) αρχίζει να ασχολείται με άλλα, για να δείξει την επιτυχία του. Έπεσε λέει η ανεργία και άνοιξαν εκατομμύρια θέσεις εργασίας. Θρίαμβος! Μπα, προεκλογικό τρικ. Η απάντηση ήρθε από τον παραιτηθέντα από τη διεκδίκηση του χρίσματος για την υποψηφιότητα του προέδρου από πλευράς Δημοκρατικού Κόμματος Μπέρνι Σάντερς. Δηκτικός και καίριος ήταν κι αυτός στο tweet του: Η πραγματική ανεργία είναι 21,2%, σημείωσε, ενώ 32,5 εκατ. είναι ακόμη εκτός θέσεων εργασίας. Και το καρφί ήρθε: η ανεργία των νέων είναι (σε επίπεδο… Ελλάδας) στο 29,9%. Νωρίτερα, σε άλλο tweet, είχε δώσει την κατάσταση της αμερικανικής κοινωνίας και οικονομίας εν μέσω πανδημίας: το 40% των νοικοκυριών με εισόδημα 40.000 δολαρίων και λιγότερο έχασαν τις δουλειές τους. Το αντίστοιχο ποσοστό στα νοικοκυριά με εισοδήματα στις 100.000 δολάρια ήταν μόλις 13%. Όσο για τους δισεκατομμυριούχους; Εν μέσω πανδημίας πέταξαν! Άνοδος πάνω από 19% ή, σε απόλυτους αριθμούς, πλουσιότεροι κατά μισό τρισεκατομμύριο.
Αυτά για σήμερα. Σας αφήνουμε με τη «σοδειά» των ψηφιακών περιοδικών μας.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΑΡΑΜΠΑΤΣΟΣ
Αρχιστυντάκτης Documento
