«Η απόφαση είναι στο πνεύμα των αποφάσεων για τις υποθέσεις NOVARTIS και SIEMENS», υπογραμμίζει ο Νίκος Παππάς.
«Όπως με Novartis και Siemens», τονίζει ο Νίκος Παππάς σε ανάρτησή του σχετικά με την απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου για την υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών του 2016.
Υπενθυμίζεται ότι το Ειδικό Δικαστήριο έκρινε ως ένοχο τον Νίκο Παππά για το πλημμέλημα της παράβασης καθήκοντος και του επέβαλε ποινή φυλάκισης 2 ετών με τριετή αναστολή.
«Η απόφαση του ειδικού δικαστηρίου είναι στο πνεύμα των αποφάσεων για τις υποθέσεις NOVARTIS και SIEMENS», υπογραμμίζει στην ανάρτησή του ο πρώην υπουργός. «Φαίνεται ότι για κάποιους δικαστές αθώος είναι όποιος ζημιώνει το δημόσιο και ένοχος όποιος με τις ενέργειες του εξασφαλίζει χρήματα για το δημόσιο» σημειώνει.
«Η δίκη αυτή έγινε επειδή πλούσιοι συμπολίτες μας πλήρωσαν ψηφισμένους φόρους και αναγκάστηκαν να τηρήσουν το σύνταγμα».
«Η δίκη αυτή έγινε για να χτυπηθεί η παράταξη μας και να μην ξαναπληρώσουν οι πλούσιοι. Αλλά για αυτό δε θα αποφασίσουν κάποιοι δικαστές. Θα αποφασίσει ο ελληνικός λαός. Ο οποίος με την εντολή του θα φέρει δικαιοσύνη παντού. Έχουμε κάνει το καθήκον μας και θα συνεχίσουμε να υπηρετούμε το δημόσιο συμφέρον» καταλήγει ο κ. Παππάς.
Σε δήληωσε προχώρησε και ο συνήγορος του Νίκου Παππά, Γιάννης Μαντζουράνης.
«Δυστυχώς, σήμερα ομόφωνα τα μέλη του Ειδικού Δικαστηρίου αποφάσισαν να περιβάλουν με τη δεσμευτικότητα δικαστικής απόφασης την εκδικητική δίωξη του Νίκου Παππά από τους πολιτικούς αντιπάλους του.
Εδώ και τώρα επιβάλλονται δύο σχόλια:
Και δεύτερον, ο σεβασμός στη Δικαιοσύνη δεν επιβάλλεται. Κερδίζεται, όταν οι λειτουργοί της έχουν το σθένος να κρίνουν μόνο με βάση το Σύνταγμα, το νόμο και τη συνείδησή τους και κυρίως όταν δεν συμβιβάζονται παρά μόνο με την αλήθεια.
Καμία απόφαση δικαστηρίου δεν αυτοδικαιώνεται. Μόνο ο δημόσιος έλεγχος της αιτιολογίας της επιτρέπει τη διακρίβωση της ορθότητας ή μη αυτής και μπορεί να προσφέρει σε οποιαδήποτε δικαστική απόφαση εκτός από δεσμευτικότητα και πειστικότητα και συνακόλουθα τον σεβασμό των πολιτών.
Μετά από όλα αυτά η Προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν είναι απλά δεδομένη, αλλά και απολύτως αναγκαία»
