Τα πιο ωραία τελικά προκύπτουν εκεί που δεν τα περιμένεις ούτε τα προετοιμάζεις! Έρχονται από το πουθενά, αβίαστα κι αυτά ομολογώ πως είναι τα καλύτερα!

Έτσι προέκυψε και η συνέντευξη με τον συγγραφέα Ηλία Λιακοκώτσια, ο οποίος κατάγεται από την όμορφη Αγναντιά! Ένα μικρό ψηφιακό κουμπάκι, ένα like στο περίφημο fb κάτω από ένα σχόλιο του και ιδού μια «ατόφια» όπως ο ίδιος μου είπε συνέντευξη μαζί του, την οποία σας καλώ να την απολαύσετε, όπως καλα θα κάνετε να απολαύσετε και τα δυο του βιβλία του.

«Θύμα Πολέμου» περιγραφή

Ιράκ 2005. Ένα παιδί, στη δίνη του πολέμου, χάνει την οικογένεια του σε μία τυφλή αεροπορική επίθεση από τον αμερικανικό στρατό. Ο λοχαγός Λάκι, που αρχικά πήρε μαζί του ως αιχμάλωτο το ορφανό παιδί, αναπτύσσει μια δυνατή σχέση μαζί του: στο θαρραλέο του πρόσωπο βλέπει τον γιο του Πάμπλο. Υπό αντίξοες συνθήκες και με τη βοήθεια φίλων, ο Λάκι καταφέρνει να στείλει τον μικρό στην Αμερική και να τον υιοθετήσει. Εκεί, η αγάπη και η θαλπωρή της οικογένειας ανταγωνίζεται τη σκληρή πραγματικότητα του ρατσισμού και της αλαζονείας που επικρατεί στην κοινωνία. Μέσα από τραγικές στιγμές η ζωή του μικρού ήρωα εξελίσσεται…

«Το πάρκο»  περιγραφή

Το όνομά μου είναι Αλέξης και είμαι 16 χρονών. Παλεύω να βρω απαντήσεις σε έναν εσωτερικό πόλεμο που δίνουμε καθημερινά.

Το καλό ή κακό θα κερδίσει; Οι απαντήσεις βρίσκονται μέσα μας… ή μήπως όχι;

Εχθρός και σύμμαχος φαντάζουν ένα πια.

Γνώρισα τον γέρο-Κλεάνθη, τον κύριο Γρηγόρη, και τον κύριο Ευάγγελο.

Είναι άραγε ικανοί να με βοηθήσουν ή κάτι άλλο πιο σκοτεινό κρύβεται

Ηλίας Λιακοκώτσιας

Ο Ηλίας Λακοκώτσιας γεννήθηκε στα Αγνάντια Καλαμπάκας το 1982. Σπούδασε ψυχολογία-δημόσιες σχέσεις-επικοινωνία καθώς και Πληροφορική – υποστήριξη δικτύων & συστημάτων Η/Υ. Εργάσθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Τρικάλων στο Ψυχιατρικό Τμήμα.

Συμμετείχε ενεργά σε προγράμματα υποστήριξης του παιδιού και των νέων μέσω διάφορων κρατικών και ιδιωτικών φορέων (Στηρίζοντας το παιδί που πενθεί, πρόγραμμα «Ψυχαργώς» Ουσιοεξαρτήσεις: Θεραπείες & Δικαίωμα στη ζωή κ.λπ.).

Είναι ιδρυτής, πρόεδρος και συντονιστής του δικτύου συμπαράστασης ανήλικων παιδιών «Στάσου Δίπλα μου», εθελοντής στο «Χαμόγελο του παιδιού» και στον σύλλογο «ΕΛΠΙΣ».

Η συνέντευξη στο Meteora24.gr

Ανάγκη, πάθος ή τρόπος για να εκφραστείς η συγγραφή;

Τριπλέτα θα τολμούσα να πω. Ανάγκη, πάθος και τρόπος έκφρασης. Τρία ισχυρά συναισθήματα που αφυπνίζουν το ένστικτο επιβίωσης του ανθρώπου και που του παρέχουν γαλήνη όταν τα υλοποιεί. Για µένα η συγγραφή, αποτελεί το µέσο ώστε να εξουσιάζω και να ελέγχω σκέψεις και συναισθήματα. Δεν ξέρω, ίσως τελικά να γράφω για να µην τρελαθώ ή από τρέλα.

Το 2013 γεννήθηκε το πρώτο σου βιβλίο µε τίτλο «Θύµα πολέµου». Πως ένιωσες;

Η αλήθεια είναι πως ένιωσα µία στιγμιαία ικανοποίηση, βλέπεις η ψυχή µου ούρλιαζε να πάω στο επόμενο µε αποτέλεσμα να πάρω µόνο µία μικρή δόση ευτυχίας.

Καταγωγή από τα µέρη µας, Αγναντιά Καλαµπάκας. Στενοί οι δεσµοί µε το όμορφο χωριό σου;

Οι δεσµοί µου µε το πανέµορφο χωριό µου Αγναντιά είναι ακατάλυτοι. Τα βιώµατα που µου πρόσφερε είναι εκείνα όπου ανέπτυξαν µέσα µου το τοπικιστικό αίσθηµα, µε την καλή πάντα έννοια. Όπου κι αν βρεθώ το κουβαλάω µέσα µου, νιώθω αστείρευτη περηφάνεια για την καταγωγή µου και εννοείται πως σε όλο αυτό συμβάλλει και η ένδοξη ιστορία του τόπου µου.

Η σχέση σου µε τα κοινωνικά µέσα δικτύωση ποια είναι; Τι σε αγγίζει και τι όχι µέσα σ’ αυτόν τον ψηφιακό κόσµο; Μπορούµε να δηµιουργήσουµε ανθρώπινες σχέσεις µέσα απ’ αυτή τη διαδικασία ή απλώς αποτελεί µια απρόσωπη ψηφιακή επικοινωνία, δίχως αποτέλεσµα;

Θεωρώ χρέος τον συγχρονισµό στο ρυθµό της εποχής αν θέλεις να βρίσκεσαι µέσα σ’ αυτή. Οπότε ακολουθώ τα δεδοµένα που επικρατούν. Αναμφισβήτητα ο φυσικός κόσμος είναι ο προορισμός του ανθρώπου και το αληθινό περιβάλλον του, χωρίς αυτό βέβαια να αποκλείει την ανάπτυξη σχέσεων µέσα από µία ψηφιακή επικοινωνία.

Ο διαδικτυακός κόσµος, διχάζει την κοινωνία µας; Κόκκινες γραµµές πρέπει να υπάρχουν;

Άλλοτε διχάζει, άλλοτε ενώνει. Είναι πολλές οι στιγµές που προσπαθεί να σπείρει λήθη κι άλλες τόσες αφυπνίζει. Για µένα είτε µισείς είτε αγαπάς εξαρτάται και καθορίζεται από το πως αντιλαµβάνεσαι τον κόσµο. Η πραγµατική αξία βρίσκεται στο να σκέφτεσαι και να αισθάνεσαι, αυτό κρατάω. Όσο αφορά το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, φυσικά και υπάρχουν κόκκινες γραµµές. Είναι αδιανόητο να στήνονται παιχνίδια θανάτου, οικονοµικές απάτες, παιδική πορνογραφία και γενικά οτιδήποτε λειτουργεί εις βάρος του ανθρώπου και της κοινωνίας του.

Όταν πιάνεις το µολύβι σου τί ξεδιπλώνεις πάνω στο χαρτί; 

Τα εσώψυχα µου χαράζω, ατόφιες και ανόθευτες σκέψεις ταυτόχρονα και συναισθήµατα. Αυτό που γράφω είμαι, αυτό που είμαι γράφω και το οφείλω στο περιβάλλον που δηµιουργεί το είναι.

Μίλησε µου για τα βιβλία σου και για τις εκπνεύσεις σου;

Τα βιβλία µου αποτελούν το απόλυτο εργαλείο να χτίσω το δικό µου κόσµο.  Η έµπνευση είναι τέχνασµα των συγγραφέων και γενικά των καλλιτεχνών ώστε να παρουσιάζουν το έργο τους ως κάτι σηµαντικό. Η αιτία της δηµιουργίας είναι η ίδια η κοινωνία που ίσως την αγαπούσα αν µε αγαπούσε. Αυτό και µόνο αυτό µε ωθεί µε έναν αλλόκοτο τρόπο να γράψω.

Γράφεις αιχµηρά! Το επιδιώκεις ή προκύπτει αβίαστα.

Η αλήθεια είναι πως πολλές φορές µε χρεώνουν θυµωµένο, επιθετικό, εκκεντρικό και αιχµηρό. Αδυνατώ να το συνειδητοποιήσω, απλά εκφράζω µε ειλικρίνεια τα όσα µέσα µου κουβαλάω. Το ότι φαντάζω έτσι στα µάτια τους, ίσως να οφείλεται στην διαφορετική µατιά που ρίχνω στον κόσµο. Δεν µε επηρεάζουν καθόλου οι χαρακτηρισµοί και η κριτική, παλεύω να είµαι εγώ. Και ας µην ξεχνάµε πως ο οξύς λόγος, είτε γίνεται αποδεκτός είτε όχι, πάντα δηµιουργεί συναισθήµατα. Αλλά ναι, µου βγαίνει αβίαστα.

Πώς είδες την συνολική κατάσταση τη χρονιά του Κορονοιού; Έγραψες;

Είδα τον άνθρωπο να υποτάσσεται, να αφανίζεται και να τρομοκρατείται. Είδα το αγνό να πεθαίνει στην θέα του φόβου. Είδα την δειλία κάποιων να έρθουν αντιµέτωποι µε την µοναξιά. Όχι δεν έγραψα, παρασύρθηκα από τα αρνητικά συναισθήματα και ακόμα προσπαθώ να διώξω από µέσα µου την οργή που µου έσπειρε.

Συγγραφικά τί ετοιμάζεις; Τί να περιμένουμε;

Σκαρώνω κάτι που σίγουρα θα ταράξει συνειδήσεις. Κάποιοι θα το εχθρευτούν καθώς θα νιώσουν ότι θίγει τα αισθήματα τους, άλλοι πάλι θα το αγκαλιάσουν επειδή θα τους εκφράζει. Εκείνο που παροτρύνω σε όλους, είναι να εισπράξουν αποκλειστικά και µόνο τα θετικά και να µάθουν να αξιολογούν τους ανθρώπους µε γνώµονα τις δυνατότητες τους.

Γιώργος Χρ. Σιαμουρέλης