Πλάκωσαν οι ζέστες, πλάκωσαν τα ραδιοκατινιάσματα και τα δελτία τύπου, αφορμή ο διαγωνισμός για τα σκουπίδια.
«Η χυδαιότητα της Δημοτικής Αρχής Αλέκου και του αντιδημάρχου Δ. Λύπα…» «Σε τρικυμία εν κρανίω βρίσκεται για άλλη μια φορά ο κ. Αβραμόπουλος…»
Από τη στοιχειώδη ευαισθησία στον κυνισμό και τον φιλοτομαρισμό. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η αξιοπιστία και των δυο έχει πληγεί και η εποχή που ο κόσμος τους έπαιρνε στα σοβαρά είναι παρελθόν.
Από την άλλη έχουμε και τον ταγμένο που γράφει κατεβατά, κράζει με την ελπίδα ότι στο μέλλον θα πάρει πολυθρόνα.
Η μονομερής, ιδιοτελής προσέγγιση του θέματος, του ταγμένου φαντάζει αφελής.
Η άκριτη πίστη στον κάθε σωτήρα και η άκριτη πίστη στις μπαρούφες δεν έχουν ουσιαστικές διαφορές.
Ποτέ δεν είχε αρχίσει τόσο γρήγορα η μεθόδευση διαδοχής. «Παίκτες» βρίσκονται επί σκηνής, αυτό τα λέει όλα.
Πριν από την πολιτική, την ιδεολογία και τις κομματικές μας προτιμήσεις, πρέπει όλοι εμείς να αναρωτηθούμε: άραγε αξίζουν να είναι υποψήφιοι.
