Η συμφωνία Ελλάδας – Γαλλίας που προβλέπει την άμεση στρατιωτική συνδρομή σε περίπτωση που επισυμβεί ένοπλη επίθεση στην επικράτεια ενός εκ των δύο χωρών, από τρίτη χώρα και η οποία επισφραγίστηκε με την προμήθεια των νέων φρεγατών, σηματοδοτεί αναμφισβήτητα νέα δεδομένα για την Εθνική μας Άμυνα. Φέρνει, όμως στον νου μας, ιστορικά συνδηλούμενα που χαρακτήριζαν την πολλές φορές ανάλογη και διασταυρούμενη πορεία των δύο χωρών, εντός του ΝΑΤΟ. Άλλωστε, η μόνη χώρα που στην παρούσα φάση αποτελεί δυνητική απειλή για την εθνική μας επικράτεια είναι η Τουρκία, μια χώρα που, όπως η Ελλάδα και η Γαλλία, είναι επίσης βασικό μέλος του ΝΑΤΟ.
Κατά το όχι και τόσο μακρινό, λοιπόν, ιστορικό μας παρελθόν, αμέσως, μετά τη δεύτερη τουρκική εισβολή στην Κύπρο, η τότε ελληνική Κυβέρνηση, με ανακοίνωσή της, τη 14η Αυγούστου 1974 κατηγόρησε το ΝΑΤΟ πως αδυνατεί να εκπληρώσει τον σκοπό για τον οποίο συνεστήθη, αφού δεν μπορεί να αποτρέψει το πόλεμο μεταξύ δύο μελών του και με απόφαση του Κωνσταντίνου Καραμανλή προχώρησε στην αποχώρηση της χώρας μας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ.
Ένα παράτολμο στρατήγημα που μπορεί να βρει ανάλογο διπλωματικό προηγούμενο μόνον στην απόφαση του -ιδεολογικά ομογάλακτου του Καραμανλή- Γάλλου Προέδρου, στρατηγού Ντε Γκολ, ο οποίος τον Ιούνιο του 1963 είχε προχωρήσει σε ανάλογη αποχώρηση της Γαλλίας από τη Βορειοατλαντική συμμαχία, προκειμένου η χώρα του να αποκτήσει αυτονομία στη διαχείριση των πυρηνικών της δυνάμεων.
Ήταν η ίδια σκληρή διαπραγματευτική γραμμή που εφάρμοσε λίγα χρόνια αργότερα, πάλι ο Σάρλ Ντε Γκολ εντός της τότε ΕΟΚ, με την κρίση της «άδειας καρέκλας».
Όταν, λοιπόν, κατά τη διάρκεια των εξεγέρσεων του Μάη του 68, ο Σαρλ ντε Γκολ είδε την κυβέρνησή του να κλονίζεται, επισκέφθηκε εσπευσμένως, στο Μπάντεν-Μπάντεν, τον στρατηγό Jacques Massu, αρχηγό των Γαλλικών Δυνάμεων που έδρευαν στη Γερμανία. Έναν αξιωματικό των ειδικών δυνάμεων που είχε διαδραματίσει κρίσιμο και αμφιλεγόμενο ρόλο στον πόλεμο της Αλγερίας και στη συνακόλουθη πολιτική απεμπλοκής του Ντε Γκολ και αποτροπής μιας πραξικοπηματικής κατάλυσης της δημοκρατίας.
Ο Πρόεδρος της 5ης Δημοκρατίας, λοιπόν, που κινδύνευε εκ νέου από τον αναβρασμό των φοιτητών, παλιός στρατηγός, Ντε Γκολ, εισέρχεται στο στρατηγείο του Massu και ο τελευταίος σηκώνεται, αποδίδοντας τον προβλεπόμενο στρατιωτικό χαιρετισμό.
«Λοιπόν, Massu, πάντα ηλίθιος….» λέει ο Πρόεδρος, για να εισπράξει την πληρωμένη απάντηση το Massu: «Ναι, στρατηγέ μου, πάντα Γκολικός»…
Χρίστος Χ Λιάπης MD,MSc,PhD
Ψυχίατρος, Διδάκτωρ Παν/μίου Αθηνών
